Nynorskordboka
distansere
distansera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å distanseraå distansere | distanserer | distanserte | har distansert | distanser! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| distansert + substantiv | distansert + substantiv | den/det distanserte + substantiv | distanserte + substantiv | distanserande |
Uttale
distanseˊre eller distangseˊreOpphav
frå fransk; av distanseTyding og bruk
gå forbi, overgå (1), vere betre enn
Døme
- ho distanserte dei to konkurrentane bak;
- bli distansert med 20 meter
Faste uttrykk
- distansere segsyne avstand frå nokon eller noko
- distansere seg frå eit synspunkt;
- dei distanserte seg frå alt