Nynorskordboka
dimisjon
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein dimisjon | dimisjonen | dimisjonar | dimisjonane |
Opphav
frå latin; av dimittereTyding og bruk
det å dimittere (1) eller bli dimittert
Døme
- auke godtgjeringa til dei vernepliktige ved dimisjon