Artikkelside

Nynorskordboka

alvor

substantiv inkjekjønn
Bøyningstabell for dette substantivet
eintalfleirtal
ubunden formbunden formubunden formbunden form
eit alvoralvoretalvoralvora

Opphav

norrønt alvara, opphavleg ‘det å vere heilt sann, ærleg’

Tyding og bruk

  1. verkeleg meining, fast overtyding
    Døme
    • meine noko i fullt alvor;
    • på ramme alvor;
    • seie noko med stort alvor;
    • blande skjemt og alvor
  2. (hard) røyndom, realitet;
    Døme
    • uvêret tok til for alvor;
    • ikkje forstå alvoret i situasjonen;
    • dødsens alvor;
    • blodig alvor;
    • gjere alvor av noko
  3. stø framferd;
    alvorleg lag (11)
    Døme
    • det finst ikkje alvor i ho, ho berre tøysar;
    • det gjeld å syne alvor i arbeidet

Faste uttrykk

  • ta på alvor
    ta noko(n) høgtideleg, seriøst;
    medgi tydinga, rekkjevidda av noko(n)
    • ta klimaendringar på alvor;
    • dei synest ikkje dei blir tekne på alvor;
    • dette er eit problem som må takast på alvor