Nynorskordboka
desarmere
desarmera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å desarmeraå desarmere | desarmerer | desarmerte | har desarmert | desarmer! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| desarmert + substantiv | desarmert + substantiv | den/det desarmerte + substantiv | desarmerte + substantiv | desarmerande |
Uttale
desarmeˊreOpphav
av fransk dés- og armer ‘væpne’Tyding og bruk
- fjerne skyts frå (festningsverk eller krigsskip);
Døme
- desarmere ei festning
- fjerne tennmekanismen frå
Døme
- desarmere ei mine