Nynorskordboka
derrik
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein derrik | derriken | derrikar | derrikane |
Opphav
frå engelsk derrick opphavleg ‘galge’; etter namnet til ein kjend bøddel i London om lag 1600Tyding og bruk
bom (1, 5) til lasting og lossing