Nynorskordboka
dekret
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit dekret | dekretet | dekret | dekreta |
Opphav
av latin decernere ‘avgjere’, av de- og cernereTyding og bruk
offentleg påbod eller føresegn;
Døme
- ferde ut eit dekret;
- endre lova ved dekret