Nynorskordboka
sefard
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sefard | sefarden | sefardar | sefardane |
Opphav
frå hebraiskTyding og bruk
person som er etterkomar av den jødiske befolkninga som flykta frå Spania og Portugal i 1490-åra og slo seg ned i Nord-Afrika, Tyrkia og Vest-Europa;
til skilnad frå askenas