Bokmålsordboka
uttaking, uttaing
substantiv hankjønn eller hunkjønn
kjønn | entall | flertall | ||
---|---|---|---|---|
ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
hankjønn | en uttaing | uttaingen | uttainger | uttaingene |
en uttaking | uttakingen | uttakinger | uttakingene | |
hunkjønn | ei/en uttaing | uttainga | uttainger | uttaingene |
ei/en uttaking | uttakinga | uttakinger | uttakingene |