Bokmålsordboka
uhindret, uhindra
adjektiv
| entall | flertall | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | |
| uhindra | uhindra | uhindra | uhindra |
| uhindret | uhindret | uhindrede | uhindrede |
| uhindrete | uhindrete | ||
Betydning og bruk
som ikke er eller blir hindret;
fri
Eksempel
- slippe uhindret over grensen