Bokmålsordboka
tilsvine
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å tilsvine | tilsviner | tilsvina | har tilsvina | tilsvin! |
| tilsvinet | har tilsvinet | |||
| tilsvinte | har tilsvint |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
| tilsvina + substantiv | tilsvina + substantiv | den/det tilsvina + substantiv | tilsvina + substantiv | tilsvinende |
| tilsvinet + substantiv | tilsvinet + substantiv | den/det tilsvinede + substantiv | tilsvinede + substantiv | |
| den/det tilsvinete + substantiv | tilsvinete + substantiv | |||
| tilsvint + substantiv | tilsvint + substantiv | den/det tilsvinte + substantiv | tilsvinte + substantiv | |
Betydning og bruk
grise til;
forsøple
Eksempel
- tilsvine naturen