Bokmålsordboka
selvransakelse, sjølransakelse
substantiv hankjønn
selvransaking, sjølransaking
substantiv hankjønn eller hunkjønn
kjønn | entall | flertall | ||
---|---|---|---|---|
ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
hankjønn | en selvransakelse | selvransakelsen | selvransakelser | selvransakelsene |
en selvransaking | selvransakingen | selvransakinger | selvransakingene | |
en sjølransakelse | sjølransakelsen | sjølransakelser | sjølransakelsene | |
en sjølransaking | sjølransakingen | sjølransakinger | sjølransakingene | |
hunkjønn | ei/en selvransaking | selvransakinga | selvransakinger | selvransakingene |
ei/en sjølransaking | sjølransakinga | sjølransakinger | sjølransakingene |
Betydning og bruk
det å granske seg selv kritisk
Eksempel
- det er nødvendig med en grundig selvransakelse for å rydde opp i forholdene