Bokmålsordboka
kontre
verb
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å kontre | kontrer | kontra | har kontra | kontr!kontre! |
kontret | har kontret | |||
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
kontra + substantiv | kontra + substantiv | den/det kontra + substantiv | kontra + substantiv | kontrende |
kontret + substantiv | kontret + substantiv | den/det kontrede + substantiv | kontrede + substantiv | |
den/det kontrete + substantiv | kontrete + substantiv |
Betydning og bruk
i lagspill: være rask med å gjøre motangrep når motstanderne mister ballen eller pucken i et angrep