Bokmålsordboka
kidnappe
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å kidnappe | kidnapper | kidnappa | har kidnappa | kidnapp! |
| kidnappet | har kidnappet | |||
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
| kidnappa + substantiv | kidnappa + substantiv | den/det kidnappa + substantiv | kidnappa + substantiv | kidnappende |
| kidnappet + substantiv | kidnappet + substantiv | den/det kidnappede + substantiv | kidnappede + substantiv | |
| den/det kidnappete + substantiv | kidnappete + substantiv | |||
Opphav
fra engelsk , av kid ‘unge’ og nap ‘stjele’Betydning og bruk
bortføre noen for å få utbetalt løsepenger eller innfridd visse krav