Bokmålsordboka
irre 2
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å irre | irrer | irra | har irra | irr! |
| irret | har irret | |||
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
| irra + substantiv | irra + substantiv | den/det irra + substantiv | irra + substantiv | irrende |
| irret + substantiv | irret + substantiv | den/det irrede + substantiv | irrede + substantiv | |
| den/det irrete + substantiv | irrete + substantiv | |||
Opphav
fra tyskBetydning og bruk
flakke planløst omkring