Bokmålsordboka
innvikle
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å innvikle | innvikler | innvikla | har innvikla | innvikl!innvikle! |
| innviklet | har innviklet | |||
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
| innvikla + substantiv | innvikla + substantiv | den/det innvikla + substantiv | innvikla + substantiv | innviklende |
| innviklet + substantiv | innviklet + substantiv | den/det innviklede + substantiv | innviklede + substantiv | |
| den/det innviklete + substantiv | innviklete + substantiv | |||
Betydning og bruk
vikle inn
Eksempel
- innvikle seg i selvmotsigelser