Bokmålsordboka
innmari, innmarisk
adjektiv
| entall | flertall | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | |
| innmari | innmari | innmari | innmari |
| innmarisk | innmarisk | innmariske | innmariske |
Opphav
trolig av inn (2 i forsterkende betydning og marig; jamfør innfulBetydning og bruk
- utspekulert, lur
Eksempel
- et innmari spørsmål;
- han kan være så innmari
- i høy grad;
Eksempel
- ha innmari uflaks;
- din innmarie tosk
- brukt som forsterkende adverb: veldig, svært
Eksempel
- innmari god;
- innmari mye;
- være innmari heldig;
- gjøre innmari vondt