Bokmålsordboka
havning, hamning
substantiv hankjønn eller hunkjønn
| kjønn | entall | flertall | ||
|---|---|---|---|---|
| ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
| hankjønn | en hamning | hamningen | hamninger | hamningene |
| en havning | havningen | havninger | havningene | |
| hunkjønn | ei/en hamning | hamninga | hamninger | hamningene |
| ei/en havning | havninga | havninger | havningene | |
Betydning og bruk
- det å havne (2, 1);