Bokmålsordboka
halshogge, halshugge
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å halshogge | halshogger | halshogdehalshogg | har halshogd | halshogg! |
| å halshugge | halshugger | halshugdehalshugg | har halshugd | halshugg! |
| halshugget | har halshugget | |||
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
| halshogd + substantiv | halshogd + substantiv | den/det halshogde + substantiv | halshogde + substantiv | halshoggende |
| halshugd + substantiv | halshugd + substantiv | den/det halshugde + substantiv | halshugde + substantiv | halshuggende |
| halshugget + substantiv | halshugget + substantiv | den/det halshuggede + substantiv | halshuggede + substantiv | |
| den/det halshuggete + substantiv | halshuggete + substantiv | |||
Betydning og bruk
henrette ved å hogge hodet av