Bokmålsordboka
spesialtilpasse
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å spesialtilpasse | spesialtilpasser | spesialtilpassa | har spesialtilpassa | spesialtilpass! |
| spesialtilpasset | har spesialtilpasset | |||
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
| spesialtilpassa + substantiv | spesialtilpassa + substantiv | den/det spesialtilpassa + substantiv | spesialtilpassa + substantiv | spesialtilpassende |
| spesialtilpasset + substantiv | spesialtilpasset + substantiv | den/det spesialtilpassede + substantiv | spesialtilpassede + substantiv | |
| den/det spesialtilpassete + substantiv | spesialtilpassete + substantiv | |||
Betydning og bruk
tilpasse til særskilte forhold;
jamfør spesialtilpasset
Eksempel
- spesialtilpasse undervisningen