tukle
tukla
verb
Opphav
norrønt þukla; av tukke (2Tyding og bruk
- ta på eller manøvrere med fingrane;
Døme
- tukle med geværet;
- sitje og tukle med håret sitt
- i overført tyding: forandre til det verre;øydeleggje
Døme
- tukle med naturen;
- dessverre vart lova tukla med
- ta på med ein seksuell hensikt;
Døme
- tukle med seg sjølv;
- ho ville ikkje bli tukla med