trygd
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt trygð ‘truskap, tryggleik’; av tryggTyding og bruk
- offentleg stønadsordning som gjev økonomisk tilskot ved oppnådd alder, sjukdom, arbeidsløyse eller i andre tilfelle;
- som etterledd i ord som
- alderstrygd
- barnetrygd
- uføretrygd
- økonomisk tilskot frå trygd (1)
Døme
- få utbetalt trygd;
- leve på trygd;
- kombinere arbeid og trygd
- det å vere trygg;trygg tilstand
Døme
- det er ei trygd å vite at planane er klare;
- finne trygd og ro;
- det følgjer slik trygd med han
- økonomisk garanti;
Døme
- stille trygd for eit lån;
- banken tek trygd i huset