tavle
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt tafla ‘tavle, brikke’, gjennom lågtysk; frå latin tabulaTyding og bruk
- flat og tynn helle av stein (særleg skifer) eller plate, skive av papp, tre eller liknande til å hogge, risse inn eller skrive tekst på
Døme
- steintavle;
- veggtavle;
- læraren skriv på tavla
- rektangulær plate av papp, kork eller tre til å slå opp meldingar, kunngjeringar og liknande på
- oppslagstavle
- samling av bod, reglar eller visse opplysningar
Døme
- hustavle;
- stamtavle;
- ættetavle
- (ramme med) plate av voks som biene byggjer i kuben og forsyner med celler for honning eller yngel
Døme
- vokstavle
- brett, bord, panel (2) med brytarar, kontroll- og måleinstrument o l
Døme
- apparattavle;
- brytartavle;
- instrumenttavle