skranke
substantiv hankjønn
Opphav
frå lågtysk ‘gjerde, stenge’Tyding og bruk
- smal, nokså høg benk eller vegg med opning i bank, kontor eller rettssal;
Døme
- gå i skranken for å kjøpe billettar;
- skranken i ein rettssal
- turnapparat med to vassrette, parallelle stenger som kviler på loddrette stolpar
- noko som hindrar;
Døme
- bryte alle skrankar;
- setje ein skranke for noko