vulkan
substantiv hankjønn
Opphav
frå latin, av Vulcanus, namn på den romerske eldguden som ein trudde hadde smie i vulkananeTyding og bruk
- stad (ofte kjegleforma fjell) med opning i jordskorpa der magma og gass bryt fram frå det indre av jorda under utbrot;eldsprutande fjell
Døme
- det spruta eld og rann lava frå vulkanen;
- ein slokna vulkan
- i overført tyding: (person med) sterke kjensler som kan gje seg kraftige uttrykk
Døme
- han vart ein vulkan av raseri
Faste uttrykk
- leve på ein vulkanleve under svært ustabile, utrygge tilhøve