tvil
substantiv hankjønn
Opphav
frå lågtysk; samanheng med tvi- og tvikeTyding og bruk
- det er, finst ikkje tvil (i mi sjel) om det;
- det rår tvil om opphavet;
- reise tvil om noko;
- skifte mellom tvil og tru;
- eg er i (sterk) tvil om kva eg skal gjere;
- gå med på noko under tvil;
- dette er utan tvil rett – heilt sikkert;
- dette er heva over all tvil;
- feie all tvil til side – overtyde alle;
- tvilen skal kome tiltalte til gode
- i fleirtal:
- eg har mine tvil (om dette går)
Faste uttrykk
- dra/trekkje i tvilikkje vere overtydd om noko;
tvile på noko eller nokon- forklaringa vart trekt i tvil;
- retten drog påstanden i tvil