tenor
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom fransk og, tysk; frå italiensk tenoreTyding og bruk
- høg mannsrøyst (med omfang om lag frå den vesle c-en til den tostrokne a-en);
Døme
- han hadde ein praktfull tenor
- tenorrøyst i eit verk (opera, kor og liknande)
Døme
- førstetenor;
- syngje tenor
- songar med tenor (1);tenorsongar
Døme
- smørtenor
- songar som syng tenor (2) i eit verk (opera, kor og liknande)
- instrument i same leie som ein tenor (1)