tater
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom lågtysk frå tyrkisk tartarTyding og bruk
- i nyare mål: person som høyrer til ei (omreisande) folkegruppe med norsk romani som nedarva språk;
- før, òg nedsetjande: person i visse grupper som levde i utkanten av samfunnet og livnærte seg med handverk, småhandel og til dels tigging;
Døme
- taterane kom til bygda i eit langt følgje