stund
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt stund; samanheng med stå (3Tyding og bruk
- (stutt) tidsrom;augeblink
Døme
- i denne stunda;
- i same stunda;
- den store stunda er komen;
- kome om ei lita stund;
- vente ei god stund;
- ha sine lyse stunder;
- ha ei ledig stund;
- ha ei hyggjeleg stund saman
- tid, høve
Døme
- ikkje ha stunder til noko
Faste uttrykk
- kvar stundkva tid som helst
- snø kjem kvar stund
- leve i stundaleve utan tanke på framtida
- med tid og stundermed tida;
etter kvart;
før eller seinare