strekk 1
substantiv hankjønn eller inkjekjønn
Opphav
av strekke (2 og strekkje (2Tyding og bruk
- det å bli strekt;det å strekkje
Døme
- bolten toler strekk
- utspent, tøygd stilling eller tilstand
Døme
- få god strekk på armane;
- liggje med foten i strekk etter eit beinbrot;
- på rekruttskulen må strekken på køya vere i orden
- keik i muskel, seneslit
Døme
- få ein strekk i sida, i lyska
Døme
- eit tau med god strekk i
- særleg i militærstell: irettesetjing
Døme
- få strekk på linja
- i segling: veg mellom to vendingar under kryssing;
Døme
- ha vinden hardt imot på siste strekket
- strekning
- køyre eit langt strekk
Faste uttrykk
- i eitt strekkutan stans