skaft
substantiv inkjekjønn
Opphav
norrønt skaptTyding og bruk
- langt handtak på ein reiskap eller eit våpen;
Døme
- knivskaft;
- riveskaft;
- økseskaft
- del av ein støvel og liknande frå rista og oppover leggen
- som etterledd i ord som
- støvelskaft
- i botanikk: stilk
- kvar av dei tynne parallelle trestengene på ein vevstol som hovlene i ein vev er trædde inn på
- kvar av fleire innhole søyler som ber ei oljeplattform
Faste uttrykk
- ryke av skaftetòg: miste plassen, posten sin