sølibat
substantiv inkjekjønn
Opphav
av mellomlalderlatin coelibatus, av latin caelebs ‘ugift’Tyding og bruk
- plikt til å leve ugift (særleg for katolske prestar)
- det å vere seksuelt fråhaldande;det å halde seg frå å ha sex
Døme
- han levde i frivillig sølibat