Enkelt søk | Nynorskordboka

Nynorskordboka 1 oppslagsord

substantiv hankjønn

frå fransk; opphavleg ‘kunnskap om ruta’

evne eller dugleik ein har fått gjennom øving;
røynsle, øving;
jamfør rutinert
Døme
- ho har mange års rutine med slike operasjonar;
- laget manglar rutine
fast måte å gjere noko på;
plan ein følgjer regelmessig eller i bestemte situasjonar
Døme
- vi har ei fast rutine, han lagar middag og eg dekkjer bordet;
- avdelinga har faste rutinar ved nytilsetjingar;
- rutinen var å sove i seks timar og arbeide i seks
mekanisk, automatisert handling eller framferd;
vane (1), tralt (1)
Døme
- ekteskapet har vorte rein rutine;
- å setje på kaffien om morgonen var ein rutine
i IT: samling instruksar i eit datamaskinprogram