realitet
substantiv hankjønn
Opphav
frå latin; av real (3Tyding og bruk
- kjensgjerning, røyndom, faktisk tilhøve;verkeleg ting
Døme
- ikkje fri fantasi, men realitetar;
- ideen kan bli til ein realitet;
- ein realitet som vi må leve med;
- godta kommuniststyret som ein realitet
- kjerne, sentralt punkt
Døme
- halde seg til realitetane
- i uttrykk:
Faste uttrykk
- i realiteteni røynda, eigenleg