panser
substantiv inkjekjønn
Opphav
norrønt panzar(i), panzer, gjennom lågtysk og, italiensk; frå latin pantex ‘buk’Tyding og bruk
- hærkledning, rustning (av metall eller med metallskoning)
- verneplater av metall (på stridsvogner, kampfly, krigsskip, dører til bankkvelv m.m.)
Døme
- stålpanser
- i overført tyding:
- ispanser;
- stengje seg inne i eit panser
- lok over frontrommet (i regelen motorrommet) i ein bil
- horn- eller beinskjold hos visse dyr
Faste uttrykk
- i panser og plate(om riddar) i full rustning