kloster
substantiv inkjekjønn
Opphav
norrønt klaustr, gjennom gammalengelsk og lågtysk kloster; frå latin claustrum ‘stengsel’, av claudere ‘stengje’Tyding og bruk
- hus der eit samfunn av munkar eller nonner held til
Døme
- eit gammalt kloster;
- vitje eit katolsk kloster
- samfunn der munkar eller nonner lever etter sams reglar
Døme
- klosteret åtte fleire gardar
Faste uttrykk
- gå i kloster
- bli munk eller nonne
- i overført tyding: halde seg for seg sjølv;
stengje seg ute frå verda