kløft
substantiv hokjønn
Opphav
frå lågtysk; samanheng med kløyveTyding og bruk
- stad, vinkel der noko kløyver, deler seg;
Døme
- ei kløft i trestamma
- synleg fordjuping i eller mellom kroppsdelar
Døme
- ha kløft i haka;
- kløfta mellom brysta
- rivne, skore i terrenget;
Døme
- elva fossa djupt nede i ei kløft;
- følgje ei kløft mellom fjella;
- ei kløft i bergveggen
- i overført tyding: avstand eller skilje mellom to eller fleire grupper
Døme
- kløfta mellom fattige og rike land;
- ei kløft mellom tru og vitende
- som etterledd i ord som
- generasjonskløft
- del av lauk;
Døme
- to kløfter kvitlauk