forakte
forakta
verb
Opphav
frå lågtysk , opphavleg ‘ikkje akte’Tyding og bruk
ha låge tankar om, sjå ned på;
Døme
- forakte veikskap;
- forakte seg sjølv;
- forakte sitt eige opphav
Faste uttrykk
- ikkje å forakteikkje verst;
ganske god- litt søvn er ikkje å forakte;
- eit godt måltid er ikkje å forakte