dissekere
dissekera
verb
Opphav
frå latin ‘skjere sund’, av latin dis- 1 og secare ‘skjere’; jamfør dis- (1)Tyding og bruk
- skjere i daud organisme for å granske anatomien;utføre disseksjon
Døme
- å dissekere ein frosk
- granske metodisk og nådelaust
Døme
- artikkelen vart dissekert;
- han dissekerte politikken til regjeringa