bresje
substantiv hankjønn
Opphav
frå fransk, opphavleg gammalhøgtysk; samanheng med brekke (2Tyding og bruk
opning i forsvarsverk som ein fiende har skote, sprengt eller liknande
Døme
- keisaren rei gjennom ein bresje i muren;
- ein bulldosar slo ein bresje i jordvollen
Faste uttrykk
- gå/stå i bresjen forkjempe for;
verje- gå i bresjen for meir likestilling;
- stå i bresjen for feiringa
- slå ein bresje ii overført tyding: gå til åtak på og gjere svakare;
(delvis) bryte ned- slå ein bresje i argumentasjonen