bjelke
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt bjalkiTyding og bruk
- konstruksjonsdel av tømmer, jern, stål eller betong som ber eit golv og/eller som tener som feste for ein himling
Døme
- berande bjelke;
- bjelkane under golvet, taket
- skurdlast (1) med (tilnærma) rektangulært eller kvadratisk tverrsnitt
Faste uttrykk
- sjå flisa i auget til bror sin, men ikkje bjelken i sitt eige(frå Matt 7,3) sjå alle små lyte hos nesten, men ikkje dei store hos seg sjølv