ballast
substantiv hankjønn eller hokjønn
Uttale
balˊlast; balasˊtOpphav
frå lågtysk , føreledd truleg av bar ‘tom’; jamfør last (1Tyding og bruk
- noko tungt (ofte sjøvatn) som blir fylt i eit tomt fartøy så det skal bli støare
Døme
- ta inn ballast
- i overført tyding: kunnskap, røynsler, karaktereigenskapar som kan gje støtte i livet
Døme
- ha nok ballast til å reise ut i verda
- noko tungt (særleg sandsekker) til å kaste ut frå ein ballong for å regulere høgda
- underlag på jernbanespor, oftast pukk eller grus;
Døme
- ballast langs togskinnene
Faste uttrykk
- gå i ballastla fartøyet gå utan last, men med ballast