papir
substantiv inkjekjønn
Opphav
seint norrønt pappir, gjennom lågtysk og, latin; frå gresk papyrosTyding og bruk
- stoff av samanfiltra og valsa tynne fibrar
- blad, ark til å skrive på
Døme
- få tankane ned på papiret;
- avtalen er berre papir – utan verdi
Døme
- søkjaren har gode papir – attestar og vitnemål;
- ho har papir på – har skriftleg prov (kontrakt e l) på; har sertifikat som viser;
- dei etterlatne papira til forfattaren – manuskripta som forfattaren lét etter seg
- om person:
Faste uttrykk
- avskil på grått papiravskil (frå arbeid), slutt på dagen, sparken
- eit dårleg papirlite tiltrekkjande person, ein som har uord på seg
- eit gullkanta papirverdipapir som gjev stor forteneste
- på papiretberre i teorien, berre pro forma