latter
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt hlátr; same opphav som lått (1Tyding og bruk
- det å le;
Døme
- bryte ut i latter;
- ein hjarteleg latter;
- det er ikkje langt mellom latter og gråt;
- latteren sit laust
- noko som ein ler av
Døme
- han var til latter
Faste uttrykk
- gjere seg til latterdumme seg ut
- setje latteren i halsenbrått synast at noko ikkje er morosamt lenger