knute, knut
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt knútrTyding og bruk
- samanknytt del av tråd, tau, band eller liknande
Døme
- knyte ein knute;
- løyse knuten;
- ei lêrreim med ein hard knute i enden
- hår som er samla i ein tull (1, 3);
Døme
- håret er sett opp i ein stram knute i nakken
- i overført tyding: vanske, floke (1, 2)
Døme
- vedtaket løyste knuten
- svollen del i bork, hus, bein eller liknande;utvekst
Døme
- knute i veden
- som etterledd i ord som
- frostknute
- fruktknute
- åreknute
Faste uttrykk
- knute på trådenusemje mellom vener, kjærastar, partnarar eller liknande;
mellombels uvenskap- det er knute på tråden mellom familiane;
- diplomatiske knutar på tråden