hette
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt hetta; av hattTyding og bruk
- hovudplagg som dekkjer hovudet og halsen, ofte festa til anorakk eller liknande
Døme
- ta opp hetta på anorakken
- toppdel (til dømes på fugl, skorstein) som liknar ei hette (1)
Døme
- ei hette av nysnø på toppen
- som etterledd i ord som
- avtrekkshette
- tåhette
Faste uttrykk
- få hettabli heilt fortumla;
gløyme alt