fant
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt fantr, gjennom lågtysk, frå italiensk fante ‘ung gut, tenar, soldat’; jamfør infanteriTyding og bruk
- som etterledd i ord som
- kranglefant
- skøyarfant
- utdatert og nedsetjande nemning for tater (1)
Faste uttrykk
- fattig fantfattig person
- raka fantutan pengar;
heilt blakk- eg var raka fant og måtte pante flasker;
- fotballklubben er raka fant
- spare seg til fantspare på ein slik måte at ein ikkje har råd til noko