Enkelt søk | Nynorskordboka

Nynorskordboka 3 oppslagsord

substantiv hankjønn

subjunksjon

innleier ei setning som uttrykkjer tid;
så snart
Døme
- først eg snur meg, er ungen borte
kvar gong, når
Døme
- det er vent først våren kjem
dersom
Døme
- først eg berre våga, gjorde eg det
sidan, ettersom
Døme
- først det er gjort, får det vere slik
all den stund, når
Døme
- kvifor gjorde du det, først du lova å la vere

adverb

norrønt fyrstr, opphavleg superlativ av før (; jamfør førre

tidlegast;
før noko anna;
i byrjinga
Døme
- først går vi på kafé, og så på kino;
- aller først må vi pakke;
- først på dagen
ikkje før
Døme
- eg reiser først i morgon;
- først no skjønar eg det
eingong (1);
faktisk;
berre
Døme
- du får bli ei stund når du først har reist så langt;
- er ein først i form, går alt lett
som den eller det første i rekkjefølgje
Døme
- lande med beina først;
- stå først i rekkja;
- kome først i mål

den som kjem først til mølla, får først male
den som er først ute, får noko først;
det har fordelar å vere først ute
då først
ikkje før
då først kunne eg tenkje klart
frå først til sist
tvers gjennom, frå byrjing til slutt
det var ei fantastisk bok, frå først til sist
først av alt
aller først; framfor alt
først av alt vil eg få takke alle som kom
først og fremst
framfor alt, særleg
først og fremst må vi vere rolege
først som sist
utan utsetjing
dei kan like godt seie sanninga først som sist
først til mølla
brukt for å seie at den som er først ute, får noko først;
jamfør den som kjem først til mølla, får først male
det er berre 200 billettar, så her gjeld det å vere først til mølla
no først
ikkje før no
no først merka han at han var utsliten