benk
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt bekkrTyding og bruk
- langt og etter måten smalt møbel til å sitje (eller liggje) på
Døme
- sitje på ein benk i hagen
- som etterledd i ord som
- innbytarbenk
- kyrkjebenk
- sengebenk
- sitjeplass i samlingsrom;
Døme
- sitje på første benk i teateret;
- tale for tomme benker
- i idrett: utvisingsbenk
Døme
- få to minutt på benken
- avlangt underlag for ymse arbeid
- som etterledd i ord som
- arbeidsbenk
- dreiebenk
- høvelbenk
- kjøkenbenk
- næringsrik jord i kasse dekt med glas eller plast;
- stilling i bryting (3)