fluge
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt fluga; samanheng med fly (10Tyding og bruk
- insekt i ordenen tovenger
Døme
- ei fluge surrar i vindaugskarmen
- fiskekrok med kunstig åte som liknar ei fluge
Døme
- fiske med fluge
Faste uttrykk
- døy som flugerdøy i mengdevis
- falle som flugerbli overvunne eller sett ut av spel i mengdevis
- konkurrentane fall som fluger
- ikkje gjere ei fluge fortredikkje gjere nokon noko vondt;
vere heilt ufarleg - slå to fluger i ein smekkoppnå to føremål med éi gjerning;
gjere to ting samstundes - vere fluge på veggenvere løynleg til stades for å observere eller overhøyre