Nynorskordboka
ærverdig
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| ærverdig | ærverdig | ærverdige | ærverdige |
Opphav
etter tysk ehrwürdigTyding og bruk
som (til dømes på grunn av høg alder, høg stand og liknande) fortener ære og vyrdnad;
Døme
- ein ærverdig gammal herre;
- ei gammal, ærverdig kyrkje